fuir

fuir
fuir [fŵier]
   〈onovergankelijk werkwoord〉
1 (weg)vluchtenervandoor gaan
2 〈van zaken〉zich snel verwijderensnel voorbijgaan〈formeel〉 voorbijvliegen 〈van tijd〉wijken 〈van voorhoofd, beelden; vooral in de perspectiefleer〉
3 weglopen (uit) 〈van vloeistof〉stromen (uit) 〈van gas〉
4 lek zijnlekken
voorbeelden:
1    faire fuir qn. iemand op de vlucht jagen
      laid à faire fuir vreselijk lelijk
      fuir de chez ses parents zijn ouderlijk huis ontvluchten
      fuir devant un danger voor een gevaar vluchten
      fuir devant ses responsabilités zich aan zijn verantwoordelijkheid onttrekken
II   〈overgankelijk werkwoord〉
1 uit de weg gaan(ver)mijden, schuwen
2 ontvluchten
voorbeelden:
1    c'est un exemple à fuir dat voorbeeld verdient geen navolging
¶    le sommeil me fuit ik kan de slaap niet vatten
III   se fuir 〈wederkerend werkwoord〉
1 voor zichzelf vluchten
2 elkaar ontlopenelkaar vermijden
v
1) (weg)vluchten
2) snel voorbijgaan
3) voorbijvliegen [tijd]
4) weglopen (uit) [vloeistof]
5) lekken
6) vermijden
7) ontvluchten

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • fuir — fuir …   Dictionnaire des rimes

  • fuir — [ fɥir ] v. <conjug. : 17> • Xe; lat. pop. fugire, class. fugere → fuge I ♦ V. intr. 1 ♦ S éloigner en toute hâte pour échapper à qqn ou à qqch. de menaçant. ⇒ s enfuir, 1. partir (cf. Prendre la fuite, s en aller). Fuir après une défaite.… …   Encyclopédie Universelle

  • fuir — (fuir), je fuis, nous fuyons, vous fuyez, ils fuient ; je fuyais, nous fuyions, vous fuyiez ; je fuis, nous fuîmes ; je fuirai ; je fuirais ; fuis, qu il fuie, fuyons, fuyez ; que je fuie, que nous fuyions, que vous fuyiez ; que je fuisse, que… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • fuir — Fuir, Fugere, Aufugere, Exequi fugam. Fuir et eviter, Defugere, Effugere, Refugere, Vitare, Euitare. Ils fuyent partie en trouppe, partie escartez par les champs, Profugiunt alij agmine, alij passim palantes per agros. Liu. lib. 23. Fuir le… …   Thresor de la langue françoyse

  • fūir — *fūir, *fūr germ., Neutrum: nhd. Feuer; ne. fire (Neutrum); Rekontruktionsbasis: an., ae., afries., anfrk., as., ahd.; Hinweis: s. *fewur; Etymologie …   Germanisches Wörterbuch

  • fuir — (de «fugir»; ant.) intr. *Huir. * * * fuir. (De fugir). intr. desus. huir …   Enciclopedia Universal

  • fuir — (De fugir). intr. desus. huir …   Diccionario de la lengua española

  • FUIR — v. n. ( Je fuis, tu fuis, il fuit ; nous fuyons, vous fuyez, ils fuient. Je fuyais. Je fuis. J ai fui. Je fuirai. Je fuirais. Fuis, qu il fuie. Que je fuisse. Fuyant. ) S éloigner avec vitesse, par un motif de crainte. On ne lui reprochera jamais …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • FUIR — v. intr. S’éloigner en toute vitesse, par un motif de crainte. Les ennemis fuyaient en désordre. Fuis, sors d’ici. Fuir de son pays, hors de son pays. Il signifie au figuré Différer, éluder, empêcher qu’une chose ne se termine, se dérober à une… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • fuir — I. FUIR. v. n. Courir pour se sauver d un peril. (Il n est que d une syllabe.) Quand il vit que les ennemis fuyoient. on ne luy reprochera jamais d avoir fui. Il sign. aussi, Differer. Empescher qu une chose ne se termine: Et il se dit… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • fuir — vt. , s enfuir, se sauver ; s esquiver : fouyi (Saxel.002), fwi, pp. m. fwi (Chambéry), fuir (Albanais.001, BEA.) ; s sôvâ <se sauver> (001, Cordon.083) ; s kavalâ <se cavaler> (001, Annecy.003). A1) fuir / s enfuir // courir // se… …   Dictionnaire Français-Savoyard

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”